3D printer opensourced

‘Economie is de wetenschap van menselijke keuzeprocessen onder condities van schaarste’ zo legde mijn leraar economie mij ooit uit op de middelbare school. Die definitie is mij altijd bijgebleven omdat de economen zich altijd vol overgave storten op het begrijpen van de keuzeprocessen en de schaarste als gegeven beschouwen. Materiële schaarste lijkt een gegeven (zoals de lichtsnelheid of het feit dat je boterham altijd met de pindakaas naar beneden op de vloer valt) omdat het er tot nog toe altijd geweest is. Vroeger waren er te weinig vuistbijlen en nu is er een te kort aan de nieuwste mobiele telefoons. Het maken van deze dingen kost moeite en dat moet gecompenseerd worden met een geit, goudstukken of een serie bits in het geheugen van een bankcomputer.

Als we ons nu eens druk zouden maken over dat schaarste element, in plaats van zo veel energie te steken in het bestuderen van gedrag dat er uit voortkomt. Zijn we dan niet veel constructiever bezig? Op internet is schaarste over het algemeen geen probleem, te veel is eerder de issue. Selectie en filteren van informatie en data is de uitdaging, niet de productie of reproductie ervan. De kosten van datareproductie via internet zijn weliswaar niet nul, maar wel zo laag geworden dat we het bijna niet meer kunnen meten. Een laptop van 250 euro en een internetverbinding van een tientje in de maand geeft toegang tot meer data, informatie en communicatiemogelijkheden dan een mens aan kan. Dankzij de visie van Richard Stallman hebben we vrijwel alle software dat nodig is om het internet te maken, gratis. Net zo belangrijk is het feit dat we die software gezamenlijk verder kunnen verbeteren en aanpassen om nieuwe dingen te doen. Dingen die we ons een paar jaar geleden nauwelijks voor konden stellen. Een dergelijke open manier van samenwerken maakt het wellicht moeilijker voor individuen om miljardair te worden, maar voor de samenleving als geheel is het duidelijk positief.

De fysieke wereld leek zich tot voor kort altijd te onttrekken aan dergelijke idealen. Atomen opstapelen en over de wereld rondslepen kost nu eenmaal energie en dat is niet gratis. De 3D-printer, gemaakt door een team van open source-minded ingenieurs, is een apparaat dat van vloeibare plastics (en in de toekomst metaal) driedimensionale objecten maakt op basis van digitale informatie. Dergelijke apparaten bestaan al bijna tien jaar, maar dit nieuwe model is in staat vrijwel al zijn eigen onderdelen te printen en is dan ook in staat om kopieën van zichzelf te maken. Op hun wiki staat alle informatie die je nodig hebt om bij jou thuis een eerste exemplaar te krijgen om jouw buurt te voorzien van objecten. Inclusief meer printers en upgrades voor de printer. Het is de bedoeling dat de printer een écht open sourceproject gaat worden met nieuwe functionaliteit die gedreven wordt door de wensen van de gebruikers.

Hier een video die een beeld geeft van het werkende systeem. Het print voorlopig vooral eenvoudige kunststof objecten, en nog geen bananen. Het is dan ook nog lang geen Startrek replicator. Maar van iets experimenteels een krachtig en bruikbaar instrument maken, daar weet de open sourcecommunity wel raad mee. Gaan we ook een stukje materiële schaarste oplossen. Als econoom zou ik me maar gaan specialiseren in ‘abundance economy’.